Katar Ulusal Günü Kutlamaları

                                                            Atalardan kalma çayırlar: bir inanç meselesi

Çok eski zamanlardan beri Katar halkı, yaşadığı çevreyle sıkı bağlara dayanan bir ilişkiye sahip olmuştur. Kendi karakteristiklerini şekillendiren topraklarda yetişmişler ve doğayı, toprağının ve denizinin renklerini, mevsimsel değişimlerini keşfederek çevreleriyle birlikte var olmuşlardır. Öyle ki; çevre onların varlıklarının önemli bir parçası ve kaynağı haline gelmiş ve kişiliklerinin, kimliklerinin oluşmasında son derece etkili olmuştur.

Katar yaşam tarzının sadeliği bu insanların yaşadığı çevrenin bir yansımasıdır. Toprağın sakinliğini insanların ahlaki dürüstlüğüne, alçak gönüllülüğüne, dillerinin pürüzsüzlüğüne ve ifadelerinin netliğine yansırken aynı şekilde giyim tarzlarına ve mimari eserlerine de yansır.

Deniz ve karanın kesişimi, Katar’daki doğal çevrenin ayırt edici bir özelliğidir. Bu doğal çevre, onların hayatlarını zenginleştiren iki nimetin özüdür. Yaz mevsiminde dalış için denize açıldılar, kış mevsiminde ise toprak anaya geri döndüler. İncileri aramak için denizi kucakladılar, bilgelik ve cesaretle güçlendiler. Hayatın anlamının başkalarıyla etkileşimde bulunmakta olduğuna inanıyorlardı, bu yüzden Katarlılar çok uzaklardan kıyılarına gelen gemileri kollarını açarak karşıladılar.

Su ve otlak eksikliğinin neden olduğu çöl yaşamının zorluklarına rağmen Katarlılar çölde ilham kaynağı ve feraset buldular. Yine de sabırla çölü ehlileştirebildiler ve çayırların güzelliği onların şiirlerine ve yaratıcılıklarına güzellik kattı.

Katarlılar, Allah’ın kendilerine bahşettiğine inandıkları topraklarda yaşadılar. İsrafa kapılmadan bahşedilen bu toprakların üzerine titrediler. Taş ve hayvan kürkü kullanarak evlerini inşa ettiler. Böylece Allah’ın onlara sunduğu bu toprakların üzerlerindeki nimetleri takdir ettiklerini ve Allah’a karşı duydukları şükran duygularını sözle değil eylemle ifade ettiler.

Katarlılar içinde bulundukları doğal çevreye bağlı ve sadık kaldılar. Toprağa bağlılıkları onların aidiyet ve gurur duygularını artırdı. Bu doğal çevrenin onların hayatlarında ne kadar önemli bir yer edindiği ülkenin kurucusu baba şeyhin “Merhamet” isimli şiirinden alınan şu mısralarda gösterdiği gibi şarkılarda ve şiirlerde anlatılıyor:

Ah ne kadar da çok kafile geçti bu topraklardan,

Gerisinde zamanın fırtınalarını bırakarak gittiler

Mevsimler akıp giderken gözlerimiz buralara,

Otlarla süslenmiş çayırlara hep alışıktı.